Temat: Wiosenna łąka
Karta pracy, cz. 4, s. 43.
Odszukanie na obrazku ukrytych zwierząt. Nazywanie ich. Określanie, dlaczego trudno było je odszukać. Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów z roślin zielnych. Przygotujcie zielone kartki, pastele olejne.
Wyrażanie swoich wrażeń i przeżyć za pomocą ekspresji plastycznej – rysowanie łąki na zielonych kartkach pastelami olejnymi.
Instrumentacja wiersza Bożeny Formy Wiosna.
Powiał wiatr majowy, grają na tamburynie,
łąka zapachniała. pocierają dłonią o membranę bębenka,
Świeżą koniczyną potrząsają marakasem, pokryła się cała.
Brzęczą głośno pszczoły, naśladują głos pszczół: bzz…,
pracują wytrwale. miarowo uderzają w bębenek,
Zapylają kwiaty, wykonują dwa uderzenia w trójkąt,
nie nudzą się wcale. Słońce mocno grzeje, grają na tamburynie,
świat do życia budzi. Dobry czas nastaje miarowo klaszczą.
dla zwierząt i ludzi.
Zabawy na łące – rozwijanie koordynacji słuchowo- ruchowej.
Piłka dla każdego dziecka, tamburyn,( lub inny instrument jaki znajduje się w domu) nagranie muzyki o różnym charakterze.
− Maszerowanie w rytmie tamburynu w ustalonym metrum 4/4.
Piłki leżą na podłodze. W rytmie muzyki bieg na palcach między piłkami w dowolnych kierunkach.
− Zajęcie miejsc obok najbliżej leżących piłek. Pozycja stojąca. rodzic, unosząc rękę, potrząsa tamburynem – przeniesienie piłek ponad głowę, ręce wyprostowane. Rodzic w dalszym ciągu potrząsa tamburynem, opuszczając rękę – wykonanie powolnego skłonu, powolne dotknięcie piłką podłogi.
− Siad skrzyżny. Turlanie piłki wokół siebie. Podkład stanowi cicho grająca muzyka. Podczas przerwy w muzyce przesuwanie piłki z poleceniem: przed, za, obok, nad – uniesienie jej w górę.
− Leżenie przodem. Ręce wyciągnięte przed siebie trzymają piłkę. Na dźwięk tamburynu uniesienie piłki nad podłogę, bez oderwania nóg od podłogi.
− Przejście do stania. Podrzucanie i chwytanie piłki w rytmie nadanym przez rodzica.− Marsz w rytmie tamburynu w ustalonym metrum 4/4.
Ćwiczenie wizualizacyjne Odpoczynek na łące.
Dzieci kładą się na dywanie, zamykają oczy, wczuwają się w tekst mówiony przez rodzica :
Wyobraźcie sobie, że leżycie na łące. Owiewa was ciepły wiatr, ogrzewa świecące z góry słońce. Wsłuchujecie się w odgłosy – słyszycie brzęczenie pszczół przelatujących z kwiatka na kwiatek, delikatny szum skrzydełek fruwających motyli, z oddali słychać cykanie konika polnego. Wokół
was wiele barw – zieleń miesza się z czerwienią maków i żółcią mniszków, i jaskrów. Wąchacie łąkowe powietrze. Czujecie się zrelaksowani i wypoczęci…
Posłuchajcie teraz kilka ciekawostek z życia łąki, rodzice wam przeczytają:
− Dlaczego konik polny ma tak zbudowaną nogę? (Konik polny jest zwany również skoczkiem. Skakanie ułatwiają mu tylne nogi. Dźwięki wydaje poprzez pocieranie ostatniej pary nóg (na udach znajdują się specjalne guzki) o swoje skrzydła (na brzegach, których znajduje się gruba, sztywna żyłka. Wydaje ultradźwięki. Człowiek jest w stanie usłyszeć jedynie „cykanie”).
− Po co motylowi trąbka? (Motyle odżywiają się głównie pyłkiem kwiatowym. Ssawka inaczej trąbka, to długa rurka, którą owad zwija i ukrywa pod spodem głowy. Ułatwia motylowi zjadanie pyłku z kwiatów, które mają kształt kielicha. Za pomocą ssawki może pić również wodę).
−− Dlaczego biedronka ma kropki i czym się żywi? (Liczba kropek, ich barwa, kształt i rozmieszczenie jest cechą gatunkową. Biedronka siedmiokropka ma ich siedem, czarnych na tle pomarańczowych (u pokolenia zimującego) lub jasnoczerwonych (u pokolenia letniego) skrzydeł. Biedronka dwukropka ma dwie kropki. Kontrastowe ubarwienie, np. czerwono-czarne lub żółto-czarne, jest sygnałem i oznacza: Nie dotykaj mnie! Biedronka, jak wszystkie chrząszcze, posiada dwie pary skrzydeł. Pierwsza para wykształcona jest w postaci grubych pokryw, które ochraniają błoniaste skrzydła drugiej pary. Biedronki to zwierzęta drapieżne. Są sprzymierzeńcami człowieka w walce ze szkodnikami roślin, zwłaszcza z mszycami).
− Jak zbudowane jest oko muchy? (Oko muchy jest zbudowane z dużej ilości elementów – jak mozaika. Pozwala to na dostrzeganie intensywności światła oraz jego natężenia. To sprawia, że muchy doskonale zdają sobie sprawę z tego, czy np. zapadała noc, czy też pada na nie czyjś cień. Taka budowa oka pozwala na widzenie wszystkiego, co się dzieje dookoła głowy.
Jak znajdziecie jeszcze 15minutek, to podaję link, obejrzyjcie filmik pt.: Wędrówki skrzata Borówki, cz3-łąka.
https://www.youtubr.com/watch?v=LKLf5EN1Ff4