Temat tygodnia: „Wiosenne powroty”.
Temat dnia: „ Gdzie budować gniazdo ?”
1. Poznawanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do nas wczesną wiosną – skowronka, bociana, czajki i szpaka. Dzieci oglądają zdjęcia ptaków (internet, albumy, książki). Omawiają ich wygląd – różnice i podobieństwa.
Dzielenie nazwy tych ptaków na sylaby.
2. Ćwiczenia ruchowo-graficzne – Krople deszczu. Dzieci kreślą kształt kropli deszczu w powietrzu raz prawą, raz lewą dłonią, a potem robią to samo na dywanie i stole.
3.Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej „Gdzie budować gniazdo?”
Tekst opowiadania
Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł. – Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek. – O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem. Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu… – Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskółka. – Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyską... – Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel. – Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych w ziemi owadów. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie... hm... trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kącika.
• Rozmowa na temat opowiadania; proponowane pytania: − Które ptaki rozmawiały o gniazdach? − Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek? − Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz? − Co powiedział wróbel na temat gniazd? − Z czego ptaki robią gniazda?
4.Oglądanie zdjęcia, obrazka bociana, dzielenie nazwy ptaka na sylaby, określanie pierwszej głoski i ostatniej głoski (dzieci starsze). Określanie cech ptaków na podstawie bociana (dziób, skrzydła, ciało pokryte piórami, fruwa, ma ogon itp.). Naśladowanie głosu bociana.
5. Wizualizacja – Jestem bocianem. Dzieci naśladują ruchem i głosem bociana. Bocian chodzi powoli po łące, czasem dotknie czegoś dziobem. Następnie zatrzymuje się, staje na jednej nodze i wypatruje. Czatując, czasem porusza dziobem, piórami, zaklekoce głośno. Myśli: „Nie ma nic smacznego, są tylko żaby, a jednak lepszy rydz niż nic” i łapie żaby. Potem odlatuje do swojego starego gniazda, które ma od lat.
6. Dzieci starsze: Zabawy z literą „j, J”. Określanie pierwszej głoski w słowie „jajka.” Jeżeli maja państwo taką możliwość oglądamy zdjęcia/obrazki jajek różnych ptaków. Pokazujemy jajko, rozbijamy jedno, omawiamy z dziećmi jego budowę. Dzieci dzielą słowo jajka na sylaby i na głoski. Liczą sylaby i głoski słowie jajka. Wymieniają inne słowa, w których głoska „j” jest na początku (jagody, jogurt, jodła…), na końcu (kij, maj, tramwaj…) lub w środku (bajka, fajka, lejek…). W miarę możliwości i umiejętności dzielą słowa o prostej budowie na głoski (słowa bez dwuznaków i zmiękczeń czyli bez takich głosek, jak np.: ni, si, ci, dz, dż, dź, sz, cz, rz). Długość słów, które dzieci dzielą na głoski również uzależniona jest od możliwości dzieci. Pokazujemy kartoniki z literami „j, J”, w miarę możliwości drukowane i pisane, (można je wydrukować, napisać, wyciąć z gazet, nalepek, etykiet, ).Dzieci omawiają ich wygląd. Chętne dzieci czytają sylaby, wyrazy i teksty, zgodnie ze swoimi indywidualnymi możliwościami.
7.Pisanie wzorów, szlaczków literopodobnych po śladzie lub samodzielnie (dzieci starsze), ołówkiem, mazakami lub kredkami ołówkowymi. Podczas pisania prosimy zwrócić uwagę na prawidłowe trzymanie ołówka, kredki, mazaka, pisanie od strony lewej do prawej i postawę ciała. Wzory szlaczków, w dostępnych dla Państwa książkach i na stronach internetowych, jeżeli nie mają Państwo możliwości wydrukowania, można nakreślić je samodzielnie. Stopień trudności staramy się dostosować do możliwości dziecka.
8. Ciekawostki na temat bociana, zachęcamy do zapoznania z nimi dzieci
Bocian biały zamieszkuje tereny trawiaste, stepy, sawanny, tereny uprawne blisko zbiorników wodnych, bagienne, wilgotne lub okresowo zalewane łąki i pastwiska, okolice jezior i laguny. Lubi rozproszone drzewa, na których może gniazdować lub nocować. Występuje głównie na nizinach, rzadko na wyżynach. Bocian unika terenów zimnych, o częstych opadach atmosferycznych, obszarów wysoko położonych i o gęstej roślinności. W przeciwieństwie do bociana czarnego, nie unika siedzib ludzkich i często gnieździ się nawet w środku wsi lub w małych miastach. Bocian ma upierzenie białe, z wyjątkiem czarnych lotek i ogona. Nogi i dziób są czerwone. Szyję ma długą, w locie wyciągniętą do przodu. Młode ptaki mają czarny dziób. Pisklęta są pokryte białym, gęstym puchem. Bociany zakładają duże, koliste gniazda z warstwowo ułożonych gałęzi, poprzetykanych skośnie witkami. Wyściółka jest dość obfita – ze słomy, torfu, niekiedy z dodatkiem papieru i szmat. Umiejscowione są one zwykle na drzewie, w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich, lub na różnych budowlach (na dachu budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w ruinach wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych, pylonach, słupach telegraficznych, stogach). Bocian składa jaja pod koniec kwietnia (od 1 do 7). Jest ptakiem mięsożernym. Żywi się owadami, głównie pasikonikami i chrząszczami, ale również jaszczurkami, wężami, pisklętami i małymi zającami. W latach obfitujących w myszy i norniki zjada prawie wyłącznie te gryzonie, przez co jest ptakiem pożytecznym z punktu widzenia rolników.
9. Przypomnienie nazwy aktualnego miesiąca.