Tematyka tygodnia : Nadeszła wiosna
Temat dnia : Bazie kotki
Zabawa na powitanie : Pokaż kolor . Dziecko swobodnie porusza się np. przy dźwiękach muzyki, na przerwę w muzyce wskazuje określony przez rodzica kolor. Wyszukuje kolorów wśród zabawek, mebli, koloru ściany, ubrania itp.
Ćwiczenia logopedyczne: gimnastyka buzi i języka. Dzieci niejednokrotnie wykonywały te ćwiczenia ze mną, więc po przypomnieniu przez Państwa powinny wiedzieć o co chodzi i poprawnie je wykonywać.
- -język na brodę(wyciągają)
-język do nosa
- małpia mordka – językiem masują policzki od wewnętrznej strony policzka, językiem powinny zataczać koło
- śliwka - językiem od środka wypychają policzek najpierw z jednej a potem z drugiej strony, a palcem dłoni naciskają na wypychany język z zewnętrznej strony policzka ( napięcie języka)
Rozmowa pod hasłem Co zmieniło się za oknem?
– Czy słoneczko świeci mocniej? Po czym to poznajemy? (Jest coraz cieplej).
– Czy słychać ptaki? (Powróciły skowronki, bociany).
– Co dzieje się z trawą?
– Czy zmieniają się gałęzie drzew?
Słuchanie opowiadania B.Szelągowskiej Czary wiosennej wróżki – wiosenni detektywi
Słońce świeciło coraz mocniej. Każdy kolejny dzień był cieplejszy od poprzedniego. Wróżka postanowiła zabrać dzieci ze sobą do parku. – Słuchajcie, moi mili. Może byśmy poszli do parku poszukać pierwszych oznak wiosny? Śniegu już prawie nie ma. Sople lodu też już się rozpuściły. Może jakieś kwiatuszki już zakwitły… no i oczywiście poszukamy kotków. Kto chce zostać wiosennym detektywem? – zapytała wróżka. – Ja, ja i ja… i ja też, wróżko – wołały dzieci. Wiosna powolutku zajmowała miejsce zimy. Po rzeczce płynęły resztki kry. Wśród starych liści zakwitły białe przebiśniegi i delikatne, fioletowe fiołki. Z ziemi zaczęły kiełkować tulipany i żonkile. Tuż przy krokusie odpoczywał sobie zmęczony wędrówką ślimak. – Widzę bociana! – zawołał dumny z siebie Bartek. – A tam, na rzece… widzicie… to chyba kaczka! – krzyknęła Monika. – Kaczuszki, bociany, ale gdzie są kotki? – zastanawiała się Kasia. – Właśnie! Gdzie te kotki się schowały? – dodała Zosia. – Kici, kici… kici, kici. Nie bójcie się, kotki! – wołał Krzysio. – Wróżko, nigdzie nie widać kotków. Gdyby gdzieś tu były, na pewno by do nas przyszły. – A może jest im zimno i siedzą gdzieś skulone wśród trawy – zamartwiała się Karolinka. – Może się zgubiły i nie mogą odnaleźć swojej mamy. – Wróżko, a dlaczego ty się tak tajemniczo uśmiechasz? – dopytywał się Tomek. – Chyba wiesz, gdzie są kotki. – Tak, oczywiście wiem, gdzie są kotki. Zanim wam powiem gdzie, rozwiążcie zagadkę.
Mleczka nie chcą pić.
Nigdy nie biegają.
Choć mają futerka,
ogonków nie mają.
Oj, dziwne to kotki,
bo na wierzbie rosną
i to tylko wiosną.
– To bazie – zawołała Ewa.
– I co? Teraz już wiecie, gdzie są kotki? – radośnie spytała wróżka.
– Tak! – odpowiedziały chórem dzieci.
– Rosną na wierzbie! Nad naszymi głowami.
– Śmieszne te kotki! I takie puchate. Może weźmiemy je do wazonu? Będzie wiosennie w przedszkolu – powiedział Wojtek.
Dzieci z wróżką wyruszyły w drogę powrotną, niosąc bazie. Ślimak także wyruszył w dalszą drogę. Może też szukał oznak wiosny?
Rozmowa na temat opowiadania.
− Jakich kotków szukały dzieci?
− Jakie zmiany dostrzegły dzieci w parku?
Jeżeli istnieje możliwość : oglądanie gałązek z baziami wierzbowymi. Dotykanie nimi ciała. Wyjaśnienie, dlaczego na bazie mówimy kotki.
Zabawa rozwijająca spostrzegawczość – Szukamy zwiastunów wiosny za oknem.
Zabawa z pokazywaniem w siadzie po turecku. Dzieci znają i powinny pokazywać.
Leci sowa na łowy – wymachy ramion naśladujące ruch skrzydeł ptaka
do zielonej dąbrowy – obiema rękami rysują jedno , duże koło
jak z dąbrowy przyleci - wymachy ramion naśladujące ruch skrzydeł ptaka
to przytuli swoje dzieci – ręce obejmują ramiona i kołyszemy się
Zgodnie z zaleceniami przypominamy dzieciom o częstym i dokładnym myciu rąk, zakazie wkładania rąk, zabawek do ust.